آشنایی با یک سلاح ضد زیر دریایی

در اوائل قرن نوزدهم با پیشرفت سریع زیر دریایی ها و افزایش توانایی آنها در درگیری با شناور های مختلف اهمیت این سلاح نوظهور به تدریج آشکار گردید .
پس از به کارگیری اژدرها توسط زیر دریایی ها به منظور هدف قرار دادن کشتی ها به خصوص در جنگ جهانی اول کشور های صاحب ناوگان دریایی قدرتمند مانند انگلستان از این نقطه آسیب پذیر گردیدند . از ابتدایی ترین ایده ها برای مواجهه با این خطر جدید مین های انداختنی(Draping mine) بودند که پس از انداختن به داخل آب منفجر می گردیدند .
در سال 1916 اولین خرج عمیق (Depth charge )توسط آکامی علوم دریایی پورتس موث ساخته شد . این سلاح در حقیقت یک محفظه ی بشکه مانند بود که درون آن انباشته از مواد منفجره ای مانند تی ان تی (TNT) یا آماتول( Amatol) بود که پس از رسیدن به عمق خاصی توسط یک فیوز هیدرواستاتیک منفجر میگردید . شوک ایجاد شده توسط انفجار در سیال ملقب به ضربه ی قوچ یا (Water hammer) که به صورت سه بعدی منتشر می گردد آنقدر قدرتمند است که می تواند در شعاع وسیعی صدمات مرگباری به زیر دریایی وارد سازد که البته بستگی به قدرت انفجارو فاصله ی زیر دریایی از مرکز انفجار دارد .
انواع اولیه ی سلاح حاوی 150 کیلوگرم ماده ی منفجره برای کشتی های سریع تر و 55 کیلو گرم خرج برای کشتی های کند تر بودند تا بتوانند از مهلکه بگریزند . در سال 1916 کشتی ها فقط 2 عدد Depth charge حمل میکردند که در سال 1918 این تعداد به 40 عدد افزایش یافت. عدم اطلاع دقیق از مکان وعمق زیر دریایی ونیز جابجایی زیر دریایی در خلال رسیدن Depth charge به عمق مورد نظریکی از مشکلات اولیه در بکارگیری Depth charge بود . برای این منظور کشتی ها مجبور بودند تعداد زیادی Depth chargeرا به صورت پراکنده به عمق آب بفرستند. با تجهیز زیر دریایی ها در خلال جنگ جهانی دوم به سیستم سونار آنها می توانستند صدای موتور کشتی ها و نیز برخورد Depth charge به سطح آب را حس کرده وبه سرعت از مهلکه بگریزند. برای مقابله با این ترفند Depth charge ها سنگین تر شدند برای مثال mark x ساخت انگلستان حاوی 1383kg ماده ی منفجره ی TNT بود. همچنین با تغییر فرم آنها از حالت بشکه ای به حالت آیرودینامیک سرعت فرو روی و رسیدن به عمق مورد نظر افزایش یافت .همچنین مکانیزمی برای پرتاب آنها به فواصل مورد نظر در اطراف کشتی به نام K gun ابداع گردید تا فرصت عکس العمل زیردریایی ها کمتر از پیش گردد .
با جایگزینی HBX ، Tropex بجای TNT با قدرت 1.5 برابر انقلابی در زمینه ی Depth charge پدید آمد وبه تدریج سرنوشت نبرد در دریا را رقم زد . امروزه برای مواجهه با زیر دریایی ها Depth charge هایی با خرج
هسته ای پدید آمده که قدرتی بسیار مهیب وغیر قابل تصور دارند که توسط هواپیماهای ضد زیر دریایی به درون آب پرتاب می گردند.
کشور های امریکا ، روسیه و انگلستان از این سلاح ها در اختیار دارند که به NDB مشهورند (Nuclear Depth Bomb). همچنین فیوز های سونار جایگزین فیوز هیدرواستاتیک شده است تا سلاح در نزدیکترین عمق به زیر دریایی منفجر گردد . همچنین در فیلم ضمیمه شاهد تست نوعی Depth charge مدرن خواهیم بود .

زیردریائی های جنگی

انواع زیردریائی ها طبیعتا اشکال مختلفی دارند ولی این اشکال گوناگون از یک چهار چوب خاص خارج نمی شوند مگر تغییراتی که به علت نوع مأموریت یا اهدافی که زیردریائی برای آن ساخته شده د ر ساختار آن داده می شوند.زیردریائی ها به روشهای گوناگونی طبقه بندی می شوند. می توان آنها را براساس نوع سلاحی که حمل می کنند طبقه بندی کرد، بر اساس این شیوه، زیردریائی هایی که دارای موشکهای قاره پیمای اتمی در کنار سایر تسلیحات متعارف هستند را اصطلاحا (SSNG) می گویند این زیردریائی ها از لحاظ نیروی محرک نیز اتمی هستند .
تعداد زیردریائی های این نوع که هر کشور صاحب آن حق دارد که داشته باشد توسط پیمان های منع گسترش سلاحهای هسته ای مشخص ومحدود گشته است.
اما زیردریائی هایی که فقط پیشرانه ی اتمی دارند اصطلاحا (SSN) نام دارند ودارای سلاح هسته ای نیستند. در طبقه بندی زیردریائی ها از دیدگاه اندازه و مأموریت های محوله زیردریائی ها یا هجومی سریع که زیردریائی های شکارچی نامیده می شوند که سبک وزن هستند وبا خدمه ای محدود که تسلیحات آنها شامل فقط اژدرهای سبک و تندرو می باشد و یا زیردریائی های بزرگ وباتسلیحات فراوان.
از دیدگاه پیشرانه ها می توان زیردریائی ها را به اتمی ودیزل وبرخی نیز برقی هستند تقسیم کرد.
در مقابل زیر دریایی های سنگین دارای بیش از110 نفر پرسنل هستند و طول آنها بین 250 تا 400 پا متغیر است که ویژگی این زیردریایی ها , به خصوص نوع اتمی آن توانمندی در باقی ماندن طولانی مدت در زیر آب و توانایی کار در اعماق زیاد واعماق کم به یک اندازه است.
البته نا گفته نماند که زیردریایی های کوچک یک نفره هم وجود دارد که در شناسایی ودیگر ماموریت های ویژه کاربرد دارد.
از آنجایی که یک زیربزرگ دریایی دارای سلاح های گوناگون از قبیل موشکهای اتمی وغیر اتمی ،بالستیک وکروز دوربرد واژدرهای سنگین وسبک وموشکهای ضد کشتی ونیز توانایی مین گذاری و مین روبی می باشد، بنابرین باید دارای سیستم کنترل تسیحات وآتش قدرتمندی باشد تا بتواند بر این همه سلاح متنوع پیشرفته مطابق ویژگی های جنگی هر کدام از آنها کنترل داشته وآنها را هدایت نماید.
اولین واحد این سیستم ،پایگاه قوی اطلاعاتی از اهداف دریایی ، زمینی و هوایی دشمن که شامل محل استقرار ،ویژگی ها وسرعت وتوانمندی های هدایتی راداری ،لیزری ،مادون قرمز ویا ویدیویی آنها ویا سایر ویژکی های آنها .
این اطلاعات توسط سیستم های قوی فعال وغیر فعال دریافت می شود ،سیستم های گیرنده ی فعال با ارسال سیگنال ، بازخورد آنرا گرفته وتحلیل می نماید ولی سیستم یر فعال صرفاًبه دریافت سیگنال های وارده می پردازد ، بهرحال سیگنال های دریافت شده توسط پردازشگرهای سیار قوی مورد پردازش قرار گرفته و اطلاعات انحرافی مورد تشخیص و جدا سازی قرار می گیرد این سیستم های پردازشگر باید بسیار قدرتمند باشند تا باتوجه به حجم بسیارعظیم اطلاعات دریافتی بتوانند چندین فعالیت پردازشی را برای چندین هدف به طور همزمان انجام داده و نتایج را روی نمایشگرها ومونیتورهای چند کاره نمایش دهد تا خدمه بتوانند تصمیمات لازم ومناسب را در کوتاهترین زمان وبا توانمندی بالا اتخاذ کنند.

انواع مختلف زیردریایی و اطلاعاتی از آنها

زیر دریایی CSS kilo (در حال خدمت در نیروی دریایی ایران)
زیر دریایی های کلاس کیلو روسی برای اولین بار در 1980 وارد خدمت شد این زیر دریایی ها توسط دفترطراحی مرکز دریایی روبین در سن پترزبورگ طراحی گردید نوع 877EKM که برای جایگزینی برخی از انواع 636 طراحی گردیده بود وکلا تاکنون 24 فروند زیر دریایی کلاس کیلو وارد خدمت گردیده که از این تعداد بیشتر آن در خدمت روسیه 3 فروند درخدمت ایران 2 فروند در خدمت چین و 6 فروند در خدمت هند است(البته رومانی الجزایر ولهستان هم انواع قدیمیتر را دارند)
مدل 877EKM کلاس کیلو اساسا به عنوان یک زیر دریایی هجومی ضد زیر دریایی و ضد کشتی طراحی گردید .
این زیر دریایی دارایی یک گروه شناور با دو مخزن هوا در طرفین است قسمت سینه ی زیر دریایی در موقعیت بسته نسبت به میان کشتی برای کارایی بهتر سونار قرار دارد دریچه های غرق سازی در فاصله ی کمی از جلوی زیر دریایی واقع هستند با یک سیستم جدید آزاد کننده ی هوا بدنه ی زیر دریایی با یک پوشش لاستیکی ضد سونار(کم پیدا در برابر سونار) پوشیده شده مدل 877EKM قابلیت پیمایشی تا 2,300 در زیر آب و t 3,950t در روی آب را داراست و بیشترین عمقی که میتواند برود 300m است و بیشترین سرعت آن در زیر آب 10 knots knotsو در روی آب 17 می باشد .
از نظر تجهیزات از یک کامپیوتر MVU-110EM با قابلیت ردگیری 5 هدف بطور همزمان که قفل روی 2 هدف اتوماتیک و 3 هدف دستی است .
این مدل زیر دریایی دارای 6 دریچه ی شلیک اژدر 533 میلیمتری که دو بدو شلیک میشوند (بجز شش فروند آماده برای شلیک 12 فروند هم رزرو دارد) که میتواند با دو هدف بطور همزمان درگیر شود همچنین میتواند با سیستم TEST-71MKE TV دو اژدر تلوزیونی شلیک کند که بطور دستی کنترل می شوند این اژدر ها میتوانند تا عمق 500 متری و برد 40 کیلومتری هر هدفی را مورد حمله قرار دهند .
این زیر دریایی برای دفاع از خود در برابر اهداف هوایی همچون هواپیما ها و هلیکوپتر ها یک لانچر با هشت موشک Strela-3(اسم ناتو SA-N-8) با برد شش کیلومتر یا Igla (اسم ناتو SA-N-10 ) با برد 5 کیلومتر و سرعت 1.65 ماخ دارد که این موشک ها نیز ساخت دفتر طراحی روبین هستند البته در انواع در خدمت هند از موشک های ضد کشتی 3M-54E1 با برد 230 کیلومتر نیز استفاده شده(که مشخصا برای زمانهاییست که زیر دریایی در سطح است)
این زیر دریایی از یک سیستم تدابیر متقابل الکتریکی و پشتیبانی) و پش اخطار رادار نیز استفاده میکند .
زیر دریایی 877EKM از یک سونار از نوع MGK-400 که توانایی ردگیری و هشدار در مورد سیگنالهای سونار رادارد(اعلام وظعیت از روی سیگنالهای سونار دشمن) برای کاستن از اشتباه از دو کانال برای جستجو بهره میبرد که بهمراه یک رادار فعال جداکننده ی حدف عمل میکند .
از نظر نیروی محرکه این زیر دریایی از دو ژنراتور 1000 kW و یک موتور 5,500 hp ساخت Elektrosila و Kolomensky Zavod روسیه استفاده مینماید .

نظرات شما عزیزان:

نويسنده : niloofar | تاريخ : جمعه 9 تير 1391برچسب:,

| نوع مطلب : <-PostCategory-> |